Veerplein in de jaren dertig

In 1933 wordt het nieuwe Raadhuis van Zwijndrecht geopend. Op de plaats van het oude raadhuis aan het Veerplein worden in datzelfde jaar nieuwe winkels opgeleverd. Deze bieden ondernemende winkeliers de mogelijkheid om een nieuw bestaan op te bouwen. Gunstig gelegen aan het Veerplein nabij de eindhalte van de tramlijn Middelhoek-Zwijndrecht en de aanlegplaats van de veerpont naar Dordrecht. Het is er altijd een drukte van belang. Dit wordt ook onderkend door Izaak Herman Meijer, een slager te Dordrecht. Hij geeft zijn zoon, Herman Izaak het advies om daar een apotheek te vestigen. Herman is dan net afgestudeerd aan de universiteit van Groningen. De artsen in de Zwijndrecht hebben dan allen nog een apotheek aan huis. Toch neemt de jonge apotheker Meijer de uitdaging aan en vestigt zich op het Veerplein: de start van de Veerapotheek. Samen met zijn vrouw Charlotta Rozeboom, gaan ze boven de nieuwe apotheek wonen.

Leo Meijer voor de apotheek van zijn vader.

Op 25 juli 1935 wordt het gezin verblijd met de geboorte van hun zoon Leo. Het gaat voorspoedig, enkele huisartsen besluiten om niet zelf meer medicijnen klaar te maken maar ze voor te schrijven en door de apotheek laten leveren. Het aantal klanten groeit en al snel worden enkele vrouwelijke assistenten in dienst genomen. Ook komt er een man bij voor de bezorging van medicijnen aan huis. Echter er breken donkere tijden aan. De apotheker is van joodse afkomst, evenals zijn vrouw. Met de inval van de Duitsers in 1940 komen er in Nederland beperkende maatregelen, die vooral gekeerd zijn tegen de Joden. Ook Herman Meijer en zijn gezin ontkomen niet aan dergelijke maatregelen, hoewel eerst nog gedacht werd dat dit mee zou vallen, gezien zijn functie van apotheker. Uiteindelijk wordt hij toch gedwongen zijn apothekersbestaan op te geven en het eigendom van zijn apotheek over te dragen. Op 9 november 1942 wordt hij met zijn gezin van huis weggehaald en via Amsterdam gedeporteerd naar kamp Westerbork. Daar ziet hij kans om zijn beroep voort te zetten, wat hem een relatieve bewegingsvrijheid biedt. Dit betekent dat hij in de gelegenheid wordt gesteld om buiten het kamp inkopen te doen voor de kampapotheek.

Leo Meijer met zijn moeder

Hierdoor is het voor hem ook mogelijk om brieven en tekeningen buiten het kamp te smokkelen. Enkele tekeningen, die in het kamp zijn gemaakt door zijn zoontje Leo, zijn zodoende bewaard gebleven Ook sommige van de door Leo geschreven briefjes vinden buiten het kamp een goed onderkomen. Leo tekent en schrijft wat hij ziet in het kamp. Voor het gezin van Herman Meijer komt begin september 1944 de fatale mededeling dat zij op transport gesteld worden naar een ander kamp. Eerst naar Theresienstadt, maar een maand later naar het einddoel van dit transport: het vernietigingskamp Auschwitz. Al direct na hun aankomst worden Leo en zijn moeder op 6 oktober 1944 vergast.

Herman overleeft diverse kampen en komt na de oorlog als enige terug naar Zwijndrecht. Hij wil zich meteen weer vestigen in zijn apotheek. Dit geeft de nodige problemen, omdat hij in de oorlog zijn eigendom heeft moeten overdragen. Uiteindelijk lukt het hem om zijn eigendom van de Veerapotheek terug te krijgen en zijn bestaan als apotheker weer op te pakken.

In maart 2013 is over Leo Meijer door Uitgeverij Leopold een jeugdboek gepubliceerd, getiteld ‘Groeten van Leo’, geschreven door Martine Letterie.